πυροβόλος

-ο / πυροβόλος, -ον, ΝΜΑ, και πυριβόλος, -ον, Α

νεοελλ.

1. (το ουδ, ως ουσ.) το πυροβόλο

στρ. μεγάλο όπλο για τη βολή βλημάτων, σε αντιδιαστολή προς τα φορητά μικρά όπλα, που βάλλουν ελαφρά και μικρά βλήματα, αλλ. κανόνι

2. φρ. «πυροβόλα όπλα»

στρ. όπλα τα οποία βάλλουν βλήματα που προωθούνται και επιταχύνονται μέσα στον σωλήνα ή στην κάννη από τα αέρια καύσης τής πυρίτιδας

μσν.-αρχ.

αυτός που εξακοντίζει φωτιά, που εκπέμπει φλόγα

αρχ.

1. αυτός που παρουσιάζει φλόγωση («πυριβόλοι πληγαί», Ευρ.)

2. μτφ. (για πρόσ.) αυτός που βρίσκεται σε κατάσταση μανίας

3. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ πυροβόλα

ακόντια ή βέλη που φέρουν φωτιά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πῦρ, πυρός + -βόλος (< βάλλω), πρβλ. δισκο-βόλος].